-
1 φυσικοί
φυσικόςnatural: masc nom /voc pl -
2 φυσικός
φυσικός, adv. φυσικῶς, 1) natürlich, von der Natur geschaffen, bewirkt, angeboren; im Ggstz des Erlernten, Xen. Mem. 3, 9,1; im Ggstz von νομικός, Arist. eth. 5, 7; im Ggstz des künstlich Erzwungenen, Pol. 6, 4,7; Sp. – 2) naturgemäß, nach den Gesetzen der Natur, in der Naturordnung begründet, im Ggstz des Wider- oder Uebernatürlichen u. Wunderbaren, physisch; αἴτια φυσικά, physische Ursachen im Ggstz der ἠϑικά; dah. ἡ φυσικὴ ϑεωρία, auch ἡ φυσική allein, = Naturforschung, Untersuchung der Naturkörper u. -erscheinungen, u. übh. des Wesens der Dinge; οἱ φυσικοί, die ältesten ionischen und eleatischen Philosophen, die sich mit Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge bebeschäftigten, Naturphilosophen; τὸ φυσικόν, der Theil der Philosophie, der sich mit der Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge beschäftigte, wie besonders die Stoiker die Philosophie eintheilen in φυσικόν, ἠϑικόν u. διαλεκτικόν, S. Emp. pyrrh. 2, 2. – Bei Sp. auch = zauberisch, sympathetisch, φάρ-μακα φυσικά, im Ggstz der künstlichen Arzneimittel der Aerzte, und φυσικοί, Zauberer, die besondere Kenntnisse der Naturkräfte zu besitzen vorgaben.
-
3 φυσικός
φυσικός, (1) natürlich, von der Natur geschaffen, bewirkt, angeboren; im Ggstz des Erlernten; im Ggstz von νομικός; im Ggstz des künstlich Erzwungenen; (2) naturgemäß, nach den Gesetzen der Natur, in der Naturordnung begründet, im Ggstz des Wider- oder Übernatürlichen u. Wunderbaren, physisch; αἴτια φυσικά, physische Ursachen im Ggstz der ἠϑικά; dah. ἡ φυσικὴ ϑεωρία, auch ἡ φυσική allein, = Naturforschung, Untersuchung der Naturkörper u. -erscheinungen, u. übh. des Wesens der Dinge; οἱ φυσικοί, die ältesten ionischen und eleatischen Philosophen, die sich mit Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge bebeschäftigten, Naturphilosophen; τὸ φυσικόν, der Teil der Philosophie, der sich mit der Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge beschäftigte, wie besonders die Stoiker die Philosophie einteilen in φυσικόν, ἠϑικόν u. διαλεκτικόν; auch = zauberisch, sympathetisch, φάρ-μακα φυσικά, im Ggstz der künstlichen Arzneimittel der Ärzte, und φυσικοί, Zauberer, die besondere Kenntnisse der Naturkräfte zu besitzen vorgaben -
4 φυσικος
I31) прирожденный, природный(διδακτὸς ἢ φ. Xen.)
τὸ δίκαιον φυσικόν Arst. (лат. jus naturale) — естественное право2) естественный, физическийἡ φυσικέ ἐπιστήμη (тж. θεωρία или φιλοσοφία) Arst. — основы естествознания;
τὰ πρῶτα καὴ φυσικώτατα Plut. — первоначала природыIIὅ естествоиспытатель, естествоведοἱ φυσικοί Arst., Plut. «физики» ( философы ионической и отчасти элейской школы);
ὅ φυσικώτατος Luc. — первый из философов ионической школы, т.е. Θαλῆς -
5 natural resources
(sources of energy, wealth etc which occur naturally and are not made by man, eg coal, oil, forests etc.) φυσικοί πόροι -
6 ἀπαρέγκλιτος
ἀπαρ-έγκλῐτος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπαρέγκλιτος
-
7 φύσις
φύσις, εως, ἡ (φύω; Hom.+)① condition or circumstance as determined by birth, natural endowment/condition, nature, esp. as inherited fr. one’s ancestors, in contrast to status or characteristics that are acquired after birth (Isocr. 4, 105 φύσει πολίτης; Isaeus 6, 28 φύσει υἱός; Pla., Menex. 245d φύσει βάρβαροι, νόμῳ Ἕλληνες; Just., A I, 1, 1 Καίσαρος φύσει υἱῷ; SIG 720, 3; OGI 472, 4; 558, 6 al.; PFay 19, 11.—Theoph. Ant. 1, 13 [p. 86, 16]) ἡμεῖς φύσει Ἰουδαῖοι Gal 2:15 (cp. Ptolemaeus, Περὶ Ἡρῴδου τ. βασιλέως: no. 199 Jac. [I A.D.] Ἰουδαῖοι … ἐξ ἀρχῆς φυσικοί; Jos., Ant. 7, 130; φύσει Λιμναίου IK XXXVII, 15, 3 of the birth daughter of L. in contrast to her adoptive relationship w. one named Arsas). ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία the uncircumcision that is so by nature (a ref. to non-Israelites, who lack the moral cultivation of those who are circumcised and yet ‘observe the upright requirements of the law’ [Ro 2:26]. Israelites who violate their responsibilities to God, despite their privileged position indicated by receipt of circumcision and special revelation, run the risk of placing themselves in the condition of the uncircumcised) Ro 2:27. ἤμεθα τέκνα φύσει ὀργῆς we were, in our natural condition (as descendants of Adam), subject to (God’s) wrath Eph 2:3 (the position of φύσει betw. the two words as Plut., Mor. 701a; DTurner, Grace Theological Journal 1, ’80, 195–219). The Christians of Tralles have a blameless disposition οὐ κατὰ χρῆσιν, ἀλλὰ κατὰ φύσιν not from habit, but by nature ITr 1:1 (here the contrast is between perfunctory virtue and spontaneous or instinctive behavior; Pindar sim. extolled the virtues of athletes who, in contrast to those w. mere acquired learning, reflected their ancestral breeding for excellence: O. 7, 90–92; P. 10, 11–14; N. 3, 40–42; 6, 8–16). οἱ κατὰ φύσιν κλάδοι the natural branches Ro 11:21, 24c. ἡ κατὰ φύσιν ἀγριέλαιος a tree which by nature is a wild olive vs. 24a; opp. παρὰ φύσιν contrary to nature vs. 24b; s. lit. s.v. ἀγριέλαιος and ἐλαία 1. On κατὰ and παρὰ φύσιν s. MPohlenz, Die Stoa I ’48, 488c.② the natural character of an entity, natural characteristic/disposition (χρυσὸς … τὴν ἰδίαν φ. διαφυλάττει Iren. 1, 6, 2 [Harv. I 55, 2]; Hippol., Ref. 5, 8, 12) ἡ φύσις ἡ ἀνθρωπίνη human nature (Pla., Tht. 149b, Tim. 90c; Aristot. 1286b, 27; Epict. 2, 20, 18; Philo, Ebr. 166 al.; Aelian, VH 8, 11 τῶν ἀνθρώπων φύσις θνητή; TestJob 3:3 ἡ ἀνθρωπίνη φ.; Orig., C. Cels. 1, 52, 13; Just., A II, 6, 3 τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων) Js 3:7b (unless the sense should be humankind, s. 4 below). Euphemistically: παρθένος ἐγέννησεν, ἃ οὐ χωρεῖ ἡ φύσις αὐτῆς while remaining a virgin, a virgin has had a child or a virgin has given birth, something that does not accord w. her natural condition (as a virgin) GJs 19:3. τὸ ἀδύνατον τῆς ἡμετέρας φύσεως the weakness of our nature Dg 9:6. θείας κοινωνοὶ φύσεως sharers in the divine nature 2 Pt 1:4 (cp. ὅσοι φύσεως κοινωνοῦντες ἀνθρω[πίν]ης IReisenKN, p. 371, 46f; Jos., C. Ap. 1, 232 θείας μετεσχηκέναι φύσεως; Himerius, Or. 48 [=Or. 14], 26 of Dionysus: πρὶν εἰς θεῶν φύσιν ἐλθεῖν=before he attained to the nature of the gods; Ar. 13, 5 μία φ. τῶν θεῶν. Difft. AWolters, Calvin Theological Journal 25, ’90, 28–44 ‘partners of the Deity’).—Also specif. of sexual characteristics (Diod S 16, 26, 6 originally παρθένοι prophesied in Delphi διὰ τὸ τῆς φύσεως ἀδιάφθορον=because their sexuality was uncorrupted. φύσις of sex and its change Dicaearchus, Fgm. 37 W.; ἑρμαφροδίτου φ. Iren. 1, 11, 5 [Harv. I 108, 8]. Obviously φ. also has the concrete mng. ‘sex organ’: Nicander, Fgm. 107; Diod S 32, 10, 7 φ. ἄρρενος corresponding to φ. θηλείας following immediately; Anton. Lib. 41, 5; Phlegon: 257 Fgm. 36, 2, 1 Jac.). In the context of Mary’s virginal delivery ἐραυνήσω τὴν φύσιν αὐτῆς= I will examine whether she remains a virgin GJs 19:3b; 20:1 (where Tdf. with codd. reads ἔβαλε Σαλώμη τὸν δάκτυλον αὐτῆς εἰς τὴν φύσιν αὐτῆς [cp. J 20:25]). The hyena παρʼ ἐνιαυτὸν ἀλλάσσει τὴν φύσιν changes its nature every year, fr. male to female and vice versa B 10:7 (s. ὕαινα). Polytheists worship τοῖς φύσει μὴ οὖσιν θεοῖς beings that are by nature no gods at all Gal 4:8 (s. CLanger, Euhemeros u. die Theorie der φύσει u. θέσει θεοί: Αγγελος II 1926, 53–59; Mel., P. 8, 58 φύσει θεὸς ὢν καὶ ἄνθρωπος; Synes., Prov. 1, 9 p. 97c τοῖς φύσει θεοῖς; Diod S 3, 9, 1 differentiates between two kinds of gods: some αἰώνιον ἔχειν κ. ἄφθαρτον τὴν φύσιν, others θνητῆς φύσεως κεκοινωνηκέναι κ. διʼ ἀρετὴν … τετευχέναι τιμῶν ἀθανάτων=some ‘have an everlasting and incorruptible nature’, others ‘share mortal nature and then, because of their personal excellence, … attain immortal honors’).—ὅταν ἔθνη φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν when gentiles spontaneously (i.e. without extraneous legal instruction; cp. the prophetic ideal Jer 31:32–34) fulfill the demands of the (Mosaic) law Ro 2:14 (s. WMundle, Theol. Blätter 13, ’34, 249–56 [the gentile as Christian under direction of the πνεῦμα]; difft. s. 3 below).③ the regular or established order of things, nature (Ar. 4, 2 κατὰ ἀπαραίτητον φύσεως ἀνάγκην=in accordance with the non-negotiable order of things; Ath. 3, 1 νόμῳ φύσεως) μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν they exchanged the natural function for one contrary to nature Ro 1:26 (Diod S 32, 11, 1 παρὰ φύσιν ὁμιλία; Appian, Bell. Civ. 1, 109 §511; Athen. 13, 605d οἱ παρὰ φύσιν τῇ Ἀφροδίτῃ χρώμενοι=those who indulge in Aphrodite contrary to nature; TestNapht 3:4; Philo, Spec. Leg. 3, 39 ὁ παιδεραστὴς τὴν παρὰ φύσιν ἡδονὴν διώκει=a lover of boys pursues unnatural pleasure; Jos., C. Ap. 2, 273; Tat. 3:4; Ath. 26, 2; on φ. as definer of order s. JKube, ΤΕΧΝΗ und ΑΡΕΤΗ ’69, esp. 44–46; on relation to κτίσι in Paul, s. OWischmeyer, ZTK 93, ’96, 352–75). ὅταν ἔθνη φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν when gentiles fulfil the law’s demands by following the natural order (of things) Ro 2:14 (cp. Ltzm., Hdb., exc. on Ro 2:14–16; but s. 2 above). ἡ φύσις διδάσκει ὑμᾶς 1 Cor 11:14 (Epict. 1, 16, 9f; Plut., Mor. 478d; Synes., Calv. [Baldhead] 14 p. 78c φύσις as well as νόμος prescribes long hair for women, short hair for men.—Ltzm., Hdb. ad loc.). τὸ ὄνομα, ὸ̔ κέκτησθε φύσει δικαίᾳ the name which you bear because of a just natural order IEph 1:1 (s. Hdb. ad loc.—τῇ φ. τὸ ἀγαθὸν ἀνώφορόν ἐστιν Did., Gen. 21, 5.—JKleist, transl. ’46, 119 n. 2 suggests ‘natural disposition’).—RGrant, Miracle and Natural Law ’52, 4–18.④ an entity as a product of nature, natural being, creature (X., Cyr. 6, 2, 29 πᾶσα φύσις=every creature; 3 Macc 3:29.—Diod S 2, 49, 4 plants are called φύσεις καρποφοροῦσαι; 3, 6, 2 θνητὴ φ.= a mortal creature. Ps.-Callisth. 1, 10, 1 ἀνθρωπίνη φ. = a human creature. It can also mean species [X. et al.; 4 Macc 1:20; Philo] and then at times disappear in translation: Ps.-Pla, Epin. 948d ἡ τῶν ἄστρων φύσις=the stars; X., Lac. 3, 4 ἡ τῶν θηλειῶν φύσις=the women; Aristot., Part. An. 1, 5 περὶ τῆς ζῳϊκῆς φ.=on animals) πᾶσα φύσις θηρίων κτλ. Js 3:7a. Also prob. ἡ φ. ἡ ἀνθρωπίνη humankind 3:7b; s. 2 above.—Kl. Pauly IV 841–44 (lit.).—DELG s.v. φύομαι C 6. M-M. EDNT. TW. Sv.
См. также в других словарях:
φυσικοί — φυσικός natural masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιοντοανταλλακτικές ρητίνες — Φυσικοί ή συνθετικοί πολυμερείς ιοντοανταλλάκτες. Οι ι.ρ. διακρίνονται σε κατιοντοανταλλακτικές ρητίνες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την απομόνωση και τον διαχωρισμό κατιόντων, γι’ αυτό περιέχουν αρνητικά φορτισμένες ομάδες (π.χ. καρβοξυλικές… … Dictionary of Greek
πολιτισμός — Με το γενικό όρο «πολιτισμός» στη γλώσσα μας υποδηλώνονται δύο έννοιες, για τις οποίες οι άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες διαθέτουν ξεχωριστούς όρους:civilisationκαι culture. Αλλά κι εκεί, παρότι οι όροι είναι διαχωρισμένοι, τα όρια των δύο εννοιών δεν… … Dictionary of Greek
φυσικός — ή, ό / φυσικός, ή, όν, ΝΜΑ, θηλ. και ός Ν [φύσις] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη φύση ή αυτός που προέρχεται από τη φύση, εγγενής (α. «φυσικά χαρίσματα» β. «πάλιν δὲ ἐρωτώμενος, ἡ ἀνδρεία πότερον εἴη διδακτὸν ἤ φυσικόν», Ξεν.) 2. αυτός που… … Dictionary of Greek
άπειρο — Το ατελείωτο, το απέραντο· το αναρίθμητο· ειδικότερα, το σύμπαν, το διάστημα. (Μαθημ.) Ήδη από την αρχαιότητα, η μαθηματική ανάλυση του α. συνδέεται στενά με τη φιλοσοφική αναζήτηση. Ονομαστά προβλήματα σχετικά με το ά., όπως τα παράδοξα του… … Dictionary of Greek
ακέραιος — Ολόκληρος, πλήρης, ανέπαφος, σώος· ανόθευτος, άδολος, τίμιος. (Μαθημ.) Α. αριθμός. Οι α. θετικοί ή φυσικοί αριθμοί αποτελούν ένα από τα θεμέλια της μαθηματικής επιστήμης και πρέπει να θεωρούνται προμαθηματικές έννοιες που έχουν αποκτηθεί από… … Dictionary of Greek
βαρύτητα — Η δύναμη έλξης που ασκείται από το γήινο δυναμικό πεδίο. (Φυσ.) Β. ονομάζεται η ιδιότητα όλων των υλικών σωμάτων να έλκονται από τη Γη. Η έλλειψη β. στο εσωτερικό των τεχνητών δορυφόρων εμφανίζεται γιατί ο δορυφόρος μπορεί να θεωρηθεί ως σώμα που … Dictionary of Greek
Λιβερία — Κράτος της δυτικής Αφρικής. Συνορεύει στα Β με τη Σιέρα Λεόνε και τη Γουινέα, στα Α με την Ακτή του Ελεφαντοστού, ενώ στα Ν και στα Δ βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό.Η Λ. είναι ένα τεχνητό κράτος στη δυτική Αφρική, που δημιουργήθηκε τον 19ο αι … Dictionary of Greek
Acousmate — Pythagore Pythagore Pythagore, détail de l École d Athènes de Raphaël, 1509 Naissance 580 Samos ( … Wikipédia en Français
Biographie de pythagore — Pythagore Pythagore Pythagore, détail de l École d Athènes de Raphaël, 1509 Naissance 580 Samos ( … Wikipédia en Français
Pytagore — Pythagore Pythagore Pythagore, détail de l École d Athènes de Raphaël, 1509 Naissance 580 Samos ( … Wikipédia en Français
